13 sierpnia 1917 r. Hiacynta, Franciszek i Łucja nie dotarli do Cova da Iria, choć bardzo chcieli. za sprawą Burmistrza zostali podstępnie wywiezieni z wioski i zamknięci w więzieniu daleko od swoich domów.
Rodzice nie mogli im pomóc, ani ich uwolnić. Dzieci bardzo przeżywały tą sytuację, bały się, płakały. Jednak ofiarowały wszystkie cierpienia za grzeszników i jako zadośćuczynienie dla Niepokalanego Serca Maryi.
Pomimo straszenia, że zostaną wrzuceni do smoły i zabici, dzieci były wytrwałe i dzielne, nie wyparły się tego, co widziały. Po kilku dniach, nie widząc szans na powodzenie przesłuchania, Burmistrz wypuścił dzieci do domu.
W niedzielę, 19 sierpnia 1917 r., po odmówieniu różańca, Maryja ponownie ukazała się Franciszkowi, Hiacyncie i Łucji na dębie skalnym.
Koło dzieci zebrało się jeszcze więcej ludzi niż w lipcu.
– „Czego Pani sobie życzy ode mnie?” -rozpoczęła rozmowę jak zwykle Łucja.
Chcę, abyście nadal przychodzili do Cova da Iria 13 i odmawiali codziennie różaniec. W ostatnim miesiącu uczynię cud, aby wszyscy uwierzyli.
– odpowiedziała dziewczynce Pani z Nieba.
– „Co mamy robić z pieniędzmi, które ludzie zostawiają w Cova da Iria?”- pytała dalej najstarsza Łucja.
Zróbcie dwa przenośne ołtarzyki. Jeden będziesz nosiła ty z Hiacynta i dwie inne dziewczynki ubrane na biało, drugi niech nosi Franciszek i trzech chłopczyków. Pieniądze, które ofiarują na te ołtarzyki, są przeznaczone na święto Matki Boskiej Różańcowej, a reszta na budowę kaplicy, która ma tutaj powstać.
– wytłumaczyła piękna Pani.
– „Chciałam prosić o uleczenie kilku chorych”- poprosiła odważna Łucja.
Tak, niektórych uleczę wciągu roku (…)
Módlcie, módlcie się wiele, czyńcie ofiary za grzeszników, bo wiele dusz idzie na wieczne potępienie, bo nie mają nikogo, kto by się za nie ofiarował i modlił.
– odpowiedziała bardzo zasmucona Pani z Nieba.
I jak zwykle piękna Pani zaczęła unosić się w stronę wschodu i zniknęła.
Dwa lata później w miejscu objawień powstała kapliczka. Po pewnym czasie została ona wysadzona w powietrze przez tych, którzy nie wierzyli w objawienia. Jednak w krótkim czasie odbudowano ją.
Kapliczka, zwana Kaplica Objawień, stoi na miejscu skalnego dębu do dziś.
To tam odwiedzają figurę Pani Fatimskiej m.in. Papieże, a pielgrzymi uczestniczą codziennie licznie we mszach świętych.
